ഞാനൊരു പാവം കടുവ

അവരെന്റെ സ്വന്തം കാടുകളിൽ കടന്നപ്പോൾ

ഒളിക്കാനൊരിടം‌തേടി ഞാനലഞ്ഞു,

അവരെന്റെ ദാഹജലം ഊറ്റിയപ്പോൾ

ഒരുതുള്ളി നീരിനായ് നീട്ടിയൊരെൻ നാവ് കുഴഞ്ഞു,

അവരെന്റെ ഇരകളെ അപ്പാടെ കൊന്നപ്പോൾ

മാസങ്ങളായ് പട്ടിണി കിടന്നു ഞാൻ.

എരിയുന്ന വയറുമായ് കണ്ണുകാണാതായപ്പോൾ

ഒത്തിരിയലഞ്ഞ് നേടിയൊരിരയുടെ

ഇത്തിരി മാംസം പറിച്ച് തിന്നുന്ന നേരത്ത്

അവരെന്റെ തൊണ്ടയിൽ കൈയ്യിട്ട്

അതും തട്ടിപ്പറിച്ചു,,,

എന്നിട്ടും ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.

ഞാനൊരു പാവം കടുവ.

ചാവാൻ കിടക്കുന്നൊരെന്നെ തേടി

അവർ വന്നു,

എന്റെ കണ്ണിൽ മുളകുപൊടിയെറിഞ്ഞു,

എന്റെ വാലിലെ രോമങ്ങൾ പറിച്ചെടുത്തു,

ഒട്ടിയ വയറിൽ മുള്ളുകൾ തറച്ചപ്പോൾ

അവർ കൂവിയാർത്തു

എന്നിട്ടും ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല

ഞാനൊരു പാവം കടുവ.

ആയിരങ്ങൾ വന്നെന്റെ ഉറക്കം ഞെട്ടിച്ചു,

അവരെന്നെ നോക്കി കൂവിയാർത്തു,

അവരെന്റെ നേരെ കല്ലെറിഞ്ഞു,

‘പാപം ചെയ്യാത്തവർക്ക് കല്ലെറിയാമല്ലൊ’!

പട്ടിണിയും ദാഹവും ഒത്തുചേർന്ന്

അന്ത്യശ്വാസം വലിക്കാറായപ്പോൾ

വേദന സഹിക്കവയ്യാതെ

ഉച്ചത്തിൽ ഞാൻ കരഞ്ഞപ്പോൾ

അവർ പറഞ്ഞു,

“കടുവ അലറുന്നേ,,, വെക്കെടാ വെടി”

വെടിയേറ്റ് വീഴുന്ന എന്റെനേരെ

 വടികൊണ്ട് കുത്തിയിട്ട്

ആനന്ദനൃത്തം തുടരുന്നു അവർ

നാട്ടിലെ മനുഷ്യർ കാടുകയറിയാൽ

കാട്ടിലെ പാവങ്ങൾ എന്ത് ചെയ്യും?

ഞാനൊരു പാവം കടുവ.

************************************