ആർത്തവ വിശേഷങ്ങൾ 1

ആർത്തവ ദിനങ്ങൾ:

           എന്റെ ആർത്തവം ഒരു മഹാസം‌ഭവം തന്നെ ആയിരുന്നു. എനിക്ക് ആർത്തവം ആയിട്ടുണ്ടെന്ന് എന്റെ അയൽക്കാരോട് ഒന്നുകിൽ ഞാൻ തന്നെ അറിയിക്കും അല്ലെങ്കിൽ എന്റെ അമ്മ അറിയിക്കും. വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ്, നാല്പത് വയസ്സിനു മുൻപെ ആ സംഭവങ്ങളൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പോൾ ഞാൻ സ്വസ്ഥമായി ഇരിക്കുകയാണ്. ഓരോ ആർത്തവവും എനിക്ക് ഭീകരമായ അനുഭവങ്ങളാണ് ഉണ്ടാക്കിയത്. ഈ ഭീകരാവസ്ഥ മറ്റൊരു പെണ്ണിനും ഉണ്ടാവരുതേയെന്ന് ആർത്തവനാളുകളിൽ ഒരിക്കൽ‌പോലും അമ്പലത്തിൽ പോകാത്ത, കാവിൽ പോകാത്ത, വീട്ടിൽ സ്വന്തമായി വിളക്ക് കത്തിക്കാത്ത, ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുകയാണ്.

ഇനി നമുക്ക് തുടങ്ങാമല്ലോ,,,

           നമ്മുടെ നാടൻ മലയാളത്തിൽ ആർത്തവത്തിന് പേരുണ്ടോ? ആർത്തവം എന്ന് ആദ്യമായി അറിഞ്ഞത് ശാസ്ത്ര പുസ്തകങ്ങളിലാണ്. മെൻസസ്, പിരീഡ്, തുടങ്ങി മാന്യമഹതികൾക്ക് വിളിക്കാനായി അനേകം പേരുകൾ ഉണ്ട്.

അപ്പോൾ അതിന്റെ പേര്?

എന്റെ ഗ്രാമത്തിലെ ചീരുഏടത്തി മാതു അമ്മയോട്,

“എണെ മാതു, നിന്റെ മോളെന്താ തെയ്യം കാണാൻ പോകാഞ്ഞത്?”

“ഓക്ക് പോകാമ്പറ്റില്ല, ഓളിന്നലെയാ പൊറത്തായത്”

“എന്നാലും ആയിനെങ്കില് ഓക്ക് കാവിന്റെ ആലക്കത്തെ പറമ്പില് വന്നിറ്റ് തെയ്യം തുള്ളുന്നത് കണ്ടൂടെ?,,

“ഇപ്പളത്തെ പെണ്ണിനൊന്നും തമ്പുരാട്ടിനെ കാണണം‌ന്നില്ല. ഇനിയിപ്പം അടുത്ത കൊല്ലല്ലെ തെയ്യം വരുന്നത്,,, ഓളോട് ഞാനെത്ര പറഞ്ഞതാ,,”

“പിന്നെ നീയൊരു കാര്യം കേട്ടിനോ?”

“എന്ത് കാര്യം?”

“നമ്മളെ വടക്കേലെ ആ പെണ്ണിന്റെ കാര്യം,, ഓളിന്നലെ തെരണ്ടിന് പോലും”

“അല്ലപ്പാ ഇത്രച്ചെറിയ പെണ്ണോ? അതിപ്പം ചൊവ്വ സ്ക്കൂളിൽ പഠിക്കാൻ പോയിറ്റ് കൊറച്ചല്ലെ ആയിനുള്ളൂ,, എനിയെങ്ങനെയാ ആയാല് ഓള് ചോരയൊലിപ്പിച്ചിട്ട് പഠിക്കാൻ പോവ്വ? ബസ്സിലൊക്കെ പോണ്ടേ? ഇനീപ്പം പഠിപ്പ് നിർത്ത്വാരിക്കും”

“കാലം പോയ പോക്ക്, ഞാനൊക്കെ തെരളുന്നതിന് മുമ്പെ മങ്ങലം കയിഞ്ഞിരുന്നു”

!!!!!;

ഈ ഡയലോഗിൽ പറയുന്ന ആലക്കത്തെ പെണ്ണ് ഞാൻ തന്നെയാണ്,

പൊറത്തായിന്, ആയിന്, തെരണ്ടിന് എന്നൊക്കെ പറയുന്നതാണ്  ***ആർത്തവം***

കാവിൽ കെട്ടിയാടുന്ന തെയ്യമാണ് തമ്പുരാട്ടി. ഇത് കാവാണ്,, അമ്പലം അല്ല.

!!!!;

എഴുതാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ധാരാളം ഉണ്ട്. അല്പം വിശ്രമിക്കട്ടെ, അതിനിടയിൽ മറക്കരുത്,,  ആർത്തവത്തിന്റെ മലയാളം പേര്?

തെരളുക എന്നു പറയുന്നത് ആദ്യമായി ആർത്തവം ഉണ്ടാവുന്നതിനെയാണ്. തിരണ്ടു‌കുളിക്കൊപ്പം തിരണ്ടുകല്ല്യാണം എന്നൊരു ഏർപ്പാട് പണ്ട് കേരളത്തിൽ ഉണ്ടായത് സാമൂഹ്യപരി‌ഷ്ക്കർത്താക്കളായ മഹാന്മാർ ഇടപെട്ട് നിർത്തിച്ചതാണ്. അതിനെപറ്റി അക്കാലത്ത് ഒരു മഹാൻ പറഞ്ഞത്,

‘വയലൊക്കെ ശരിയാക്കിയിട്ടുണ്ടെന്നും ഇനിയങ്ങോട്ട് ഉഴുതുമറിച്ച് വിത്തിടാം’

എന്ന അറിയിപ്പാണെന്ന് ആയിരുന്നു.

ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൻ കീഴിലായിരുന്നപ്പോൾ മലബാറിലുള്ളവർക്ക്,, സ്ത്രീകൾക്കും,,, ജാതീയമായി മേൽത്തട്ടിൽ നിന്നുള്ള നിന്നുള്ള പീഡനം കുറവായിരുന്നു.

              ആർത്തവത്തെക്കുറിച്ച് ആദ്യമായി എന്നോട് പറഞ്ഞത് അമ്മുമ്മയാണ്. രാത്രി അമ്മുമ്മയോടൊപ്പം ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോഴാണ് ചരിത്രപ്രധാനമായ കഥകളെല്ലാം ഞാൻ പഠിച്ചത്. ശരിക്കും പഠിക്കുകയായിരുന്നു,, വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും മറക്കാനാവാത്ത കഥകളാണ് പാട്ടിലൂടെ അമ്മുമ്മ എന്നെ കേൾപ്പിച്ചത്. രാമായണം, മഹാഭാരതം, പിന്നെ വടക്കൻ പാട്ടിലെ കഥകൾ, ഉറങ്ങാൻ കിടന്നുകൊണ്ട് എല്ലാമെല്ലാം അമ്മുമ്മ പറഞ്ഞുതന്നു. വെറും മൂന്നാം ക്ലാസ്സുവരെ മാത്രം പഠിച്ച, മൂന്നാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ വിവാഹം കഴിഞ്ഞ എന്റെ അമ്മുമ്മ പറഞ്ഞ കഥകളും ചൊല്ലിയ പാട്ടുകളും വായിച്ചു പഠിച്ചതല്ല. എല്ലാം മുതിർന്നവരിൽ നിന്നും കേട്ടു പഠിച്ചതാണ്. എങ്ങിനെയെന്നോ?

വയലിൽ കൃഷിപ്പണി ചെയ്യുമ്പോൾ നാട്ടിപ്പാട്ടിലൂടെ,

അടുക്കളഭാഗത്തെ മുറ്റത്തിരുന്ന് ഓല മടയുമ്പോൾ,

വിറക് കൊത്തുമ്പോഴും ഓല തരക്കുമ്പോഴും സംസാരിക്കുന്നതിലൂടെ,

വയലിൽ വെള്ളരിക്ക് നടുമ്പോഴും വെള്ളം കോരുമ്പോഴും സംസാരിക്കുന്നത് വഴി,

പശുവിന് പുല്ലരിയാനായി വയലിലുടെ ചുറ്റുമ്പോൾ,

തോട്ടിലെ വെള്ളത്തിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അലക്കുകല്ലിൽ തുണിയലക്കുമ്പോൾ,

അടുക്കളമുറ്റത്തിരുന്ന് അയൽക്കാരെല്ലാം ഒത്തുകൂടി തലയിലെ പേനെടുക്കുമ്പോൾ,

അങ്ങിനെയങ്ങനെ അനേകം കഥകളാണ് എപ്പോഴും എല്ലാവരും പറയുന്നത്.

               സന്തോഷിക്കാനും ചിരിക്കാനുമായി മറ്റൊരു വഴിയും ഇല്ലാത്ത ആ കാലത്ത് കഥ കേൾക്കാനുള്ള താല്പര്യം എല്ലാവർക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഏത് വഴിയിലൂടെ ആയാലും കേട്ട കഥകൾ മറ്റുള്ളവരോട് പറയുന്ന സ്വഭാവം നാട്ടുകാർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. റേഡിയോ, ടീവി തുടങ്ങിയവ ജീവിതത്തിൽ കടന്നുവരുന്നതിന് മുൻപുള്ള അവസ്ഥയാണ്.

              എന്റെ ഗ്രാമത്തിലുള്ള എല്ലാ പ്രായക്കാരുമായ സ്ത്രീകൾ ഒത്തുചേരുമ്പോൾ കേട്ടു പഠിച്ച കഥകൾ അമ്മുമ്മ പറഞ്ഞുതരുന്നതിന്റെ കൂട്ടത്തിലാണ് ആർത്തവത്തെകുറിച്ചും പറഞ്ഞു തന്നത്. വലുതായാൽ പെൺ‌കുട്ടികൾക്ക് ഇങ്ങനെയൊരു പരിപാടി ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കൂടുതൽ ചോദ്യമായി. അതോടെ അമ്മുമ്മ അക്കാര്യം അവിടെ നിർത്തിയപ്പോൾ ഞാനാകെ സംശയത്തിലായി. ഒടുവിൽ ഇങ്ങനെയൊന്നും എനിക്ക് സംഭവിക്കില്ലെന്ന് ആശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് ഉറങ്ങി.               

              ഇന്നത്തെ കാലത്ത് പെൺകുട്ടികൾക്ക് ആർത്തവം ആരംഭിക്കുന്ന പ്രായം 10നും 12നും ഇടയിലാണെന്ന് അറിയുന്നു. എന്നാൽ എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് ആർത്തവകാലം 13നും 16നും ഇടയിലായിരുന്നു. അന്നത്തെക്കാലത്ത് പട്ടിണി അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ജീവിക്കുന്നവരാണ് പെൺ‌കുട്ടികളിൽ പലരും. ആവശ്യത്തിന് പോഷണം ലഭിക്കാത്തവരാണ് 80% പെൺകുട്ടി‌കളും. അതുകൊണ്ടായിരിക്കും ആർത്തവം നേരത്തെ തുടങ്ങാത്തത്. പിന്നെ പോഷകം കൂടിയ ഭക്ഷണം (ബെയ്ക്കറി ഐറ്റം, മാംസഭക്ഷണം) അക്കാലത്ത് വീട്ടിലും നാട്ടിലും കടന്നുവന്നിട്ടില്ല.

              എട്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോഴാണ് എനിക്ക് ആദ്യമായി ആർത്തവം ഉണ്ടായ അടയാളം കണ്ടത്. അടയാളം എന്നുതന്നെ പറയാം,, അത് വെറുമൊരു രക്തക്കറ മാത്രമാണ്. അക്കാര്യം ആദ്യം അറിയിച്ചത് ഇളയമ്മയെ ആയിരുന്നു. കാര്യം അറിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മയും ഇളയമ്മയും ചേർന്ന് ചർച്ചയായി. ഇത്രയും ചെറിയ പ്രായത്തിൽ ഇങ്ങനെ സംഭവിച്ചതിൽ അവർക്കെല്ലാം വിഷമം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി. മുൻപ് ചെയ്യുന്നതുപോലെ ഇനിയങ്ങോട്ട് മരത്തിന്മേലും മതിലിന്മേലും കയറാൻ പോകരുതെന്ന് ഇളയമ്മ പറഞ്ഞുതന്നു. അപ്പോഴാണ് അമ്മയൊരു കാര്യം പറഞ്ഞത്. അവരുടെയൊക്കെ കാലത്ത് ആദ്യമായിട്ട് ‘തെരണ്ടാല്??? അന്ന് വീട്ടില് ചോറും കറിയും പായസവും ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കി ബന്ധുക്കളെ വിളിച്ച് സൽക്കരിക്കുമെന്ന്. മറ്റൊന്നും ചെയ്തില്ലെങ്കിലും അന്ന് വൈകിട്ട് അമ്മ പായസം ഉണ്ടാക്കി. ഈ പായസം എന്നത് ഇടയ്ക്കിടെ ഉണ്ടാക്കുന്നതുകൊണ്ട് അതിലൊരു പുതുമയും ഉണ്ടായില്ല.

                     മൂന്നാമത്തെ ദിവസം ഉച്ചക്ക് സ്ക്കൂൾ വിട്ട് വിട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ എന്നെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഒരാളവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ട്,  നമ്മുടെ ഗ്രാമത്തിലുള്ള അലക്കുകാരി ശാരദ. വസ്ത്രങ്ങളൊക്കെ മാറ്റിയിട്ട് ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ അടുക്കളയിൽ വന്നപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു,

“നിന്നെ കാണാനാണ് ശാരദ വന്നത്”

“എന്തിന്?”

“നീ തെരണ്ടതുകൊണ്ട് വണ്ണാത്തിമാറ്റ് ഉടുത്തിട്ട് മൂന്നാമത്തെ ദിവസം കുളിക്കണം. പണ്ടൊക്കെ കുളത്തിലോ തോട്ടിലോ മുങ്ങിക്കുളിക്കണമെന്നാ പറയുന്നത്. നീയിപ്പം തോട്ടിലൊന്നും പോണ്ട,, കുളിമുറീന്ന് കുളിച്ചാൽ മതി”

“അതിനെന്താ വേണ്ടത്?”

“ഈ നാലണ കൊടുത്തിട്ട് ഓളോട് ആ വണ്ണാത്തിമാറ്റ് വാങ്ങിയാട്ടെ”

എന്റെ കൈയിൽ നാലണ തരുമ്പോൾ അമ്മ ഒന്നുകൂടി പറഞ്ഞു,

“ഒരണ കൊടുത്താലും മതി, ഇതിപ്പം ആദ്യായതുകൊണ്ട് നാലണ കൊടുക്കാം”

“അതൊന്നും എനിക്ക് വേണ്ട,, വെറുതെ ഓരോന്ന്”

“അതെങ്ങനെയാ എല്ലാരും ചെയ്യുന്നതുപോലെ അറിഞ്ഞിട്ട് ഓള് വന്നതാ”

“അതിനൊന്നും ഞാനില്ല”

ഒടുവിൽ അമ്മതന്നെ അവൾക്ക് നാലണ കൊടുത്തിട്ട് അലക്കി ഉണക്കിയ അര മീറ്റർ തുണി വാങ്ങിയിട്ട് എനിക്ക് തരുമ്പോൾ പറഞ്ഞു,

“ആദ്യായിട്ടായതുകൊണ്ടാ ഓള് വന്നത്. ഇനിയൊരിക്കലും വണ്ണാത്തിമാറ്റ് വേണ്ടാന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്”

അങ്ങിനെ എന്റെ ആദ്യത്തെ ആർത്തവ ആഘോഷം കഴിഞ്ഞു,,

&&&&&

                 ജാതി തരം തിരിച്ച് ഉണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പമൊന്നും എന്റെ ഗ്രാമത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉയർന്നത് എന്ന് വിചാരിക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യജീവിയും അവിടെ ഇല്ലാത്തതായിരിക്കണം കാരണം. ഒരു നമ്പൂതിരിയെ ജീവനോടെ ആദ്യമായി കണ്ടത് ഹൈ സ്ക്കൂളിൽ പഠിപ്പിക്കാൻ പോയപ്പോഴാണ്.

                ജന്മി കുടിയാൻ വല്ല്യെശമാൻ സംഭവമൊന്നും നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അന്ന് നികുതി കൊടുത്തത് അറക്കൽ ബീവിക്ക് ആയിരുന്നു. നികുതി കൈപ്പറ്റിയ രശീതിയിൽ അക്ഷരമറിയാത്ത ബീവി ശൂ വരച്ച് ഒപ്പിട്ടത് ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഓർമ്മയുണ്ട്.

               പിന്നെയാ വണ്ണാത്തിമാറ്റ്? അത് തൊഴിൽ വിഭജനത്തിൽ അലക്കുകാരുടെ അവകാശവും വരുമാനവും ആണ്. ആർത്തവം പ്രസവം അബോർഷൻ ആദിയായ ഘട്ടങ്ങളിൽ അവർ തുണിയെല്ലാം കെട്ടായി എടുത്ത് വണ്ണാത്തിക്കുണ്ടിൽ മുക്കിയെടുത്താൽ അശുദ്ധി മാറിക്കിട്ടും എന്നാണ് വിശ്വാസം. വെള്ളം നിറഞ്ഞ കുളമോ തോടോ ആവാം വണ്ണാത്തിക്കുണ്ട്. അടുപ്പിൽ വിറക് കത്തിച്ചുണ്ടായ ചാരം വെള്ളത്തിൽ കലക്കിയശേഷം ഊറ്റിയെടുത്ത മുകളിലെ വെള്ളത്തിൽ രക്തംപുരണ്ട തുണികൾ മുക്കിയിട്ട് വലിയ ചെമ്പുപാത്രത്തിൽ (മൺ‌പാത്രം ആവാം) വട്ടത്തിൽ ചുരുട്ടിവെക്കും. അതിനകത്ത് ബാക്കി ചാരവെള്ളം ഒഴിച്ചശേഷം അടുപ്പത്തുവെച്ച് തീ കത്തിച്ച് തുണി പുഴുങ്ങിയെടുക്കും. പുഴുങ്ങിയ തുണികൾ ചൂടാറിയാൽ തോട്ടിലെ കല്ലിൽ അടിച്ചലക്കി‌യിട്ട് ഒഴുകുന്ന വെള്ളത്തിലിട്ട് തിരുമ്മും. വേലിപ്പടർപ്പിൽ ആറാനിട്ട തുണികൾ ഉണങ്ങിയാൽ മടക്കിയിട്ട് ഉടമസ്ഥന്റെ വീട്ടിലെത്തിച്ച് കൂലിവാങ്ങും.

               വണ്ണാത്തി ഇല്ലെങ്കിലും ഒരു കൊല്ലത്തിൽ ആറ് മാസം തുണിയൊക്കെ ഞാൻ അലക്കിയത് തോട്ടിലെ വെള്ളത്തിൽ ആയിരുന്നു. സ്ക്കൂളിൽ നിന്നും ഞാൻ വന്നതിനുശേഷം അലക്കാനുള്ള തുണികളൊക്കെ അമ്മ പുഴുങ്ങി വെച്ചിട്ടുണ്ടാവും. അതൊക്കെ ഒരു കാലം!!!

അപ്പോഴൊരു സംശയം ഉണ്ടല്ലോ,, ഉച്ചക്കാണോ സ്ക്കൂളിൽനിന്നും വരുന്നതെന്ന്,,

            ഞാൻ പഠിക്കുന്ന ചൊവ്വ ഹൈ സ്ക്കൂളിൽ വിദ്യാർത്ഥികളുടെ എണ്ണം കൂടിയതിനാൽ രണ്ട് ഷിഫ്റ്റ് ആയിട്ടാണ് പഠനം,,

രാവിലെ 8 മണി മുതൽ 12.30 വരെ മോണിങ്ങ് ഷിഫ്റ്റ് പെൺകുട്ടികൾക്ക്,

12.30 മുതൽ 5 മണി വരെ ഈവിനിങ്ങ് ഷിഫ്റ്റ് ആൺകുട്ടികൾക്ക്,,

അപ്പോൾ നട്ടുച്ചക്ക് വിടുന്ന സ്ക്കൂളിൽ നിന്നും 30 മിനിട്ട് ബസ്സിലും 45 മിനിട്ട് നടന്നിട്ടും വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ 2 മണി ആവാം. ശരിയല്ലെ?

!!!!!;

ആർത്തവ വിശേഷങ്ങൾ ഇനിയും തുടരും,,,