കാത്തിരിപ്പ് നേരത്തെ പെണ്ണനുഭവങ്ങൾ

                                നേരത്തെ പറഞ്ഞുറപ്പിച്ച സമയത്തിനും രണ്ട് മണിക്കൂർ മുൻപ്‌‌തന്നെ, അപ്രതീക്ഷിതമായി എനിക്ക് ആ ബസ്സ്‌സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തിച്ചേരേണ്ടിവന്നു. മറ്റുള്ള യാത്രക്കാരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഒരാളായി മാറി ഞാനും കാത്തിരിപ്പ് തുടർന്നു; നാല് മണിക്ക് അവിടെ എത്തിച്ചേരുന്ന ആളെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് അവിടെനിന്നത് രണ്ട് മണി മുതൽ. ബസ്സുകൾ ഓരോന്നായി‌വന്ന് സ്റ്റോപ്പിൽ നിർത്തുമ്പോഴൊക്കെ അതിൽ‌നിന്ന് ആളുകൾ ഇറങ്ങുകയും, ചിലർ അതിലേക്ക് കയറുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഇക്കൂട്ടത്തിൽ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് ഒറേയൊരു കാര്യം മാത്രമാണ്; എന്റെ ഭർത്താവ് ഇറങ്ങിയവരുടെ കൂട്ടത്തിലുണ്ടോ?

                      ഇന്ന്, യാത്രചെയ്യുന്ന അവസരങ്ങളിലെല്ലാം ശരീരത്തിന്റെ അവിഭാജ്യഘടകം‌പോലെ ഞാൻ മൊബൈൽ ഫോൺ കൊണ്ടു നടക്കാറുണ്ടെങ്കിലും, സംഭവം നടക്കുന്ന കാലത്ത് ലാന്റ്‌ഫോൺ പോലും എന്നെപ്പോലുള്ള സാധാരണക്കാരുടെ വീടുകളിൽ എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നില്ല. വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സ്ക്കൂളിൽ നിന്ന് ഭർത്താവിന്റെ വിട്ടിലെക്കുള്ള യാത്രാ വേളയിലാണ് അദ്ധ്യാപികയായ എന്റെയീ കാത്തിരിപ്പ്. അദ്ദേഹം വന്നിറങ്ങുന്ന ബസ്സിനെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് നിൽക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഒരേ സ്ഥലത്ത് നിന്ന് ‘വടക്കുനോക്കിയന്ത്രം പോലെ’ ഒരേ വശത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോഴാണ്, ഞാൻ നിൽക്കുന്നതിന്റെ എതിർവശത്ത് റോഡിന്റെ മറുവശത്തായി ഒരു രംഗം കണ്ടത്. എന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ ദിശയിൽ, ഒരു കടയുടെ പിന്നിലുള്ള മറവിൽ നിന്നും ഒരു യുവാവ് എന്നെ നോക്കി കൈകൊണ്ട് ആഗ്യം കാണിക്കുന്നു; അയാൾ എന്നെ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കുകയാണ്. പിന്നെ കഥകളി മുദ്രകളിലൂടെ പലതും ചോദിക്കുകയാണ്;

‘ഞാൻ എവിടെയാണ്?

എങ്ങോട്ട് പോകുന്നു?

എത്ര നേരമായി?’

                     അയാളുടെ ഈ പ്രകടനം എന്നോടായിരിക്കില്ല, എന്നമട്ടിൽ അലസമായി ചുറ്റുപാടും നിരീക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങി. അതിനിടയിൽ ഓരോ ബസ്സ് വന്ന് നിർത്തുമ്പോഴും അതിൽ‌നിന്ന് ഭർത്താവ് ഇറങ്ങിവരുന്നവരുന്നുണ്ടോ എന്ന്‌കൂടി ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഞാനവിടെ നിൽക്കുന്ന ആ രണ്ട് മണിക്കൂർ നേരത്തും ആ മനുഷ്യൻ അതേ സ്ഥാനത്ത് നിന്ന് എന്റെ നേരെ കഥകളി മുദ്രകൾ ഓരോന്നായി കാട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ നാല് മണി കഴിഞ്ഞ് പത്ത് മിനിട്ട് ആയപ്പോൾ വന്നുചേർന്ന ബസ്സിൽ‌നിന്നും അദ്ദേഹം ഇറങ്ങി. ഒപ്പം നാട്ടിലെക്ക് പോകേണ്ട ബസ് കൂടി വന്നപ്പോൾ നമ്മൾ അതിൽ കയറി യാത്രയായി.

                    ആ യാത്രയിൽ അങ്ങനെയൊരാൾ റോഡിന്റെ മറുവശത്ത് നിന്ന് ആഗ്യം കാണിച്ചത് ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യമായി ഇന്നും എന്നിൽ അവശേഷിക്കുന്നു;

ഈ വ്യക്തിക്ക് തൊഴിലൊന്നും ഇല്ലെ?

അയാൾ എന്താണ് പറയാൻ ശ്രമിച്ചത്?

ഈ വ്യക്തിക്ക് സ്ത്രീകളെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണകൾ എന്തായിരിക്കും?

                      

                      ജനനത്തിനും മരണത്തിനും ഇടവേളകളിൽ ആടിതീർക്കുന്ന മനുഷ്യജീവിതത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമാണ് കാത്തിരിപ്പ്. വരാനിരിക്കുന്ന നല്ലതിനെകുറിച്ച് പ്രതീക്ഷകൾ വെച്ച് പുലർത്തുന്ന വ്യക്തികൾ എത്രകാലം വേണമെങ്കിലും കാത്തിരിക്കാൻ തയ്യാറാണ്. എന്നാൽ നിത്യേന മണിക്കൂറുകൾ യാത്രചെയ്യേണ്ടി വരുന്ന വ്യക്തിക്ക് മറ്റുള്ളവരിൽ‌നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി കാത്തിരിപ്പിന്റെ അനുഭവങ്ങൾ ധാരാളം ഉണ്ടാവും. അത് ഒരു സ്ത്രീ ആണെങ്കിൽ അവളുടെ പ്രായം കൂടി കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ സ്ഥലകാലദേശമനുസരിച്ച് നല്ലതും ചീത്തയുമായ അനുഭവങ്ങൾ കാണും.

                      ഒരു ലക്ഷ്യത്തെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഒരിടത്ത് തന്നെ നിന്ന് മിനിട്ടുകളും മണിക്കൂറുകളും കടന്നുപോകവെ ഒടുവിൽ ഒരു നിമിഷം നമ്മുടെ മനസ്സ് സന്തോഷം കൊണ്ട് വീർപ്പ്മുട്ടുന്നു. അതുവരെ മനസ്സിലുള്ള പ്രയാസങ്ങളെല്ലാം ഒരു നിമിഷം അലിഞ്ഞില്ലാതാവുന്നു. ഈ സന്തോഷം അതുവരെ നമ്മൾ കാത്തിരുന്ന ലക്ഷ്യത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും. മണിക്കൂറുകൾ കാത്തിരുന്നതിന് ശേഷം വരുന്ന ഒരു സുഹൃത്ത്, ബന്ധു, ബസ്സ്, ട്രെയിൻ എല്ലാം മനസ്സിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന അലകൾ ഒരുപോലെ ആയിരിക്കില്ല. അതുപോലെ കൂടുതൽ നേരം കാത്തിരുന്ന് കൈവരിക്കുന്ന ലക്ഷ്യത്തിന് മാധുര്യം കൂടും. വൈകി വരുന്നബസ്സിനെ കാണുമ്പോൾ കയറിപറ്റാൻ കൂടുതൽ ആവേശം ഉണ്ടാവും. ഏറെ നേരത്തെ കാത്തിരിപ്പിനുശേഷം കടന്നുവരുന്ന വ്യക്തിയെ കൺ‌മുന്നിൽ കാണുമ്പോൾ മനസ്സ് കോരിത്തരിക്കും.

                       കാത്തിരിപ്പുകൾ യാത്രകളുടെ അവിഭാജ്യഘടകമാണെങ്കിലും സ്ത്രീകളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, നമ്മുടെ യാത്രകളിൽ സംഭവിക്കാറുള്ളതുപോലുള്ള ‘ദുരനുഭവങ്ങൾ’ കാത്തിരിപ്പ് വേളകളിലും അനുഭവപ്പെടാറുണ്ട്. ബസ്‌സ്റ്റോപ്പ്, റെയിൽ‌വെ സ്റ്റേഷൻ എന്നീ ഇടങ്ങളിൽ സ്ത്രീപുരുഷന്മാരായ യാത്രക്കാർ അനേകം ഉണ്ടാവുമെങ്കിലും കാത്തിരിപ്പിന്റെ സമയം ദീർഘിക്കുന്തോറും ഒറ്റയ്ക്ക് നിൽക്കുന്ന സ്ത്രീകളുടെ നേരെ ചിലരുടെ കഴുകൻ‌കണ്ണുകൾ തുറിച്ചുനോക്കുന്നതായി കാണാൻ കഴിയും. ഈ തുറിച്ചുനോട്ടത്തിന് പകലെന്നോ രാത്രിയെന്നോ വ്യത്യാസമില്ല; കൊച്ചു പെൺ‌കുട്ടിയെന്നോ പടു കിഴവിയെന്നോ വ്യത്യാസമില്ല. പിന്നെ പതുക്കെ അടുത്തുവരലായി, അന്വേഷണങ്ങളായി, സഹായവാഗ്ദാനങ്ങളായി,,,

                         ഒരു അദ്ധ്യാപികയായി ജോലി ചെയ്യുന്ന കാലത്ത് വർഷങ്ങളോളം ദൂരയാത്ര ചെയ്ത അനുഭവങ്ങൾ എനിക്കുണ്ട്. രാവിലെയും വൈകിട്ടുമായി ലക്ഷ്യത്തിലെത്താൻ രണ്ടും മൂന്നും ബസ്സുകളിൽ മാറി മാറി കയറുന്ന ഇടവേളകളിൽ ഒന്നിൽ നിന്നിറങ്ങി അടുത്തതിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പിനിടയിൽ പലതരം സംഭവങ്ങൾ കാണാനിടയായിട്ടുണ്ട്. യാത്രകൾ മിക്കവാറും ബസ്സിൽ ആയതിനാൽ, അതിന് വേണ്ടിയുള്ള കാത്തിരിപ്പാണ് ജീവിതത്തിലെ അനേകം മണിക്കൂറുകൾ അപഹരിച്ചത്. സ്വന്തം ഗ്രാമത്തിലേക്ക് പോകുന്ന ആകെ ബസ് മൂന്നെണ്ണം. അവയിലൊന്നിനെയും പ്രതീക്ഷിച്ച് ബസ്‌സ്റ്റാന്റിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ എന്റെ നേരെ വരുന്ന തുറിച്ചുനോട്ടങ്ങൾ എല്ലായിപ്പോഴും അവഗണിക്കാറാണ് പതിവ്. ഒന്നും അറിയാത്ത മട്ടിൽ നടന്ന് ശരീരത്തിൽ സ്പർശിക്കുന്ന ചിലരുണ്ടാവും, പൊതുസ്ഥലത്ത് പുകവലി നിരോധിക്കുന്നതിന് മുൻപ് പിന്നിലൂടെ വന്ന് പുകയൂതി വിടുന്നവരുണ്ടാവും. പെണ്ണായാൽ പിന്നിലേക്കും ഒരു കണ്ണ്’ വേണമെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയത് ആ നേരത്താണ്.

ബസ്സ്‌സ്റ്റാന്റിലായിരിക്കുമ്പോൾ കാത്തിരിപ്പ് നീളുന്നതിനനുസരിച്ച് അപരിചിതരായ ചിലർ വളരെ മാന്യമായി അന്വേഷണം ആരംഭിക്കും,

“എങ്ങോട്ടാ പോകേണ്ടത്?”

ഞാൻ സ്ഥലത്തിന്റെ പേര് പറയും,

“പയ്യന്നൂർ”

“പയ്യന്നൂരിൽ പോകുന്ന ബസ്സ് ഇവിടെയുണ്ടല്ലൊ; പിന്നെന്താ പോകാത്തത്?”

“ഞാൻ സ്ഥിരമായി പോകുന്ന ബസ്സ് വന്നിട്ടില്ല”

“സ്ഥിരമായി പോകുന്ന ബസ് സ്വന്തം ബസ്സാണോ?”

നമുക്ക് ഇഷ്ടമില്ലെങ്കിലും സംഭാഷണം നീട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നതായി അറിയുന്നു. സഹായിക്കാനെന്ന വ്യാജേന ശല്യം‌ചെയ്ത് ഉപദ്രവിക്കുന്നതായി മനസ്സിലാക്കാം. സ്ഥലത്തിന്റെയോ പോകേണ്ട ബസ്സിന്റെയോ പേരിന്റെ കാര്യത്തിൽ കള്ളം പറയാനാവില്ല. കളവ് പറഞ്ഞാൽ അടുത്ത ചോദ്യങ്ങൾ നമ്മുടെ ഉത്തരം മുട്ടിക്കുന്നതായിരിക്കും. അപ്പോൾ നമ്മൾ ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കും, ‘എന്റെ ബസ്സ് പെട്ടെന്ന് വരേണമേ,,,’

                      പലപ്പോഴും ഒരു സ്ത്രീയുടെ വഴിവിട്ട ജീവിതം മറ്റ് സ്ത്രീകൾക്ക് വിനയായി മാറുന്നത് പതിവാണ്. തൊട്ടടുത്ത് ‘വൈകുന്നേരം ഓഫീസിൽ നിന്നിറങ്ങിവരുന്ന ഒരു യാത്രക്കാരിയുടെ മട്ടിൽ നിൽക്കുന്നവൾ’ തന്നെ സമീപിക്കുന്ന പുരുഷനുമായി വിലപറഞ്ഞുറപ്പിച്ച് നടന്നുപോകുന്നത്, എനിക്ക് കാണാനിടയായിട്ടുണ്ട്. ‘അവളെപോലെ നീയും ഒരു പെണ്ണാണ്, അതുപോലെ സഹകരിച്ചാലെന്താണ്’ എന്നൊരു ചോദ്യം ചില പുരുഷന്മാരിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന് വരാം. തന്നെപ്പോലെ ഒരു സ്ത്രീയാണെന്ന പരിഗണനയിൽ മുൻ‌പരിചയമില്ലാത്ത സ്ത്രീകൾ പറയുന്നത് അതെപടി ഒരിക്കലും വിശ്വസിക്കരുത്. കേരളത്തിൽ നടക്കുന്ന എല്ലാ പെൺ‌വാണിഭത്തിന്റെ പിന്നിലും ‘ഇടനിലക്കാരിയായി സ്ത്രീ’ ഉണ്ടാവും എന്നത് മനസ്സിലാക്കണം.

                       പരസഹായമില്ലാതെ, ആരോടും സഹായം അഭ്യർത്ഥിക്കാതെ യാത്ര ചെയ്യാനുള്ള തന്റേടം ഇന്ന് ഒറ്റയ്ക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്ന എല്ലാ സ്ത്രീകൾക്കും ഉണ്ട്. എന്നാൽ ഏതാനും ചില പുരുഷ മനസ്സുകളിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്നവളെക്കുറിച്ച് വികലമായ ധാരണകളാണ് വെച്ച്‌പുലർത്തുന്നത്. ‘അവൾ അബലയാണ്, അനാഥയാണ്, പുരുഷസഹായം ആവശ്യപ്പെടേണ്ടവളാണ്, പുരുഷന്മാർക്ക് അവളെ എന്ത്‌വേണമെങ്കിലും ചെയ്യാം,’ തുടങ്ങിയ ചിന്തകൾ വെച്ച്പുലർത്തുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിൽ ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്ന സ്ത്രീകൾ ഒരിക്കലും സുരക്ഷിതരല്ല. ഒറ്റയ്ക്കുള്ള യാത്രവേളകളിൽ സ്ത്രീകൾ ജാഗ്രത പാലിക്കണം.  ചുറ്റുപാടുമുള്ളവരുടെ കണ്ണുകൾ അവളെ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടെന്ന ചിന്തയോടുകൂടി യാത്രചെയ്താൽ അപകടമില്ലാതെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്ത് എത്തിച്ചേരാം. 

....നാലാമിടം പെണ്മയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്,

ലിങ്ക്: http://www.nalamidam.com/archives/3439